"The artworks of Christophe Muylaert seemingly capture diverse facets of reality, including faces, buildings, landscapes and more. Nevertheless, these elements function as mere veils, concealing the intangible and incurable aspects - the inherent melancholy, feelings of loss, meaninglessness, and insignificance that permeate the essence of our existence, shaping our very being."

Peepshow gallery Bruges, exhibition "The invisible is difficult the cure"

 

"Every portrait that is painted with feeling is a portrait of the artist, not of the sitter”. Deze uitspraak van de Ierse literator en estheet Oscar Wilde kan als het plastisch credo van deze kunstenaar bestempeld worden. De schoonheid van het portret bij Christophe Muylaert berust niet op het afgelikte schoonheidsideaal zoals die bijvoorbeeld in  Plato’s Phaedrus wordt uiteengezet, integendeel. Deze kloek geborstelde doeken hanteren de schoonheid van de destructie, van de aftakeling. Zij zijn de plastische daad van zelfontleding, van willekeurige misvorming van het uiterlijke om de ziel bloot te leggen. Deze portretten zijn het resultaat van een worsteling van de kunstenaar, in de eerste plaats met zijn eigen ik, dat geen schijnalternatief van de werkelijkheid vooropstelt, maar de creatie van een mensbeeld met smeuïge klodders verf als geronnen bloed, met penseelbewegingen die zich als diepe sporen vastzetten in het verfoppervlak. De eigen emotionaliteit die als een stripteaseontsluiering peilt naar de diepste geheimen van menselijke existentie"

 Freddy Huylenbroeck, coördinator Id+Art Kunstcenter Hamme

 

Christophe Muylaert schildert niet de zee zelf, doch de herinnering aan de zee, de verbeelding van de zee, de vragen die de zee ons stelt, het diepere mysterie dat de zee oproept. Hij toont, in schilderij na schilderij – het thema heeft misschien een begin maar maar beslist geen einde – hoe de zee aanvoelt, hoe ze een plaats is van diepe eenzaamheid, verlaten is door de mens, ontoegankelijk blijft voor de mens, als eeuwige wisseling en veranderlijkheid ook volslagen ongrijpelijk en onbegrijpelijk. Wat we hier zien, is het resultaat van doorgedreven handwerk, van technisch kunnen en handelen, nee, het is veel meer dan dat. We krijgen via schilderijen visuele informatie. Nee. Hier wordt niet enkel beelding gegeven, maar onthulling van innerlijkheid, van menselijke existentie, uiting van het ultieme zelfportret.

 Jaak Fontier, kunstcriticus AICA